GAZEL
Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi
olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi

saltanat dedikleri bir cihan kavgasıdır
olmaya baht-u saadet dünyada vahdet gibi

ko bu iyş u işreti çün kim fenadır akibet
yar-i baki ister isen olmaya taat gibi

olsa kumlar sayısında ömrüne hadd-u aded
gelmeye bu şişe-i çarh içre bir saat gibi

ger huzur etmek dilersen ey 'Muhibbi' fariğ ol
olmaya vahdet makamı kuşe-i uzlet gibi

---

GAZEL
Celîs-i halvetim varım habîbim mâh-ı tâbânım 
Enîsim mahremim varım güzeller şâhı sultânım 

Hayâtım hâsılım ömrüm şarâb-ı Kevser’im Adn’im 
Bahârım behcetim rûzum, nigârım verd-i handânım 

Neşâtım işretim bezmim çerâğım neyyirim şem'im 
Turunc ü nâr ü nârencim benim şem'-i şebistânım 

Nebâtım sükkerim gencim cihân içinde bî-rencim 
Azîzim Yûsuf’um varım gönül Mısr’ındaki hânım 

Stanbul’um Karaman’ım diyâr-ı milket-i Rûm’um 
Bedahşân’ım ve Kıpçak’ım ve bağdâ’ım Horasân’ım 

Saçı varım kaşı yâyım gözü pür-fitne bîmârım 
Ölürsem boynuna kanım meded hey nâ-Müslümân’ım 

Kapında çünki meddâhım seni medh iderim dâim 
Yürek pür-gam gözüm pür-nem Muhibb’îyem ve hoş hâlim

GAZEL
Cânı mı var kimsenün eyleye cânân ile bahs 
Bendeye lâyık mıdur kim ide sultân ile bahs 

İtdügi cevr ü cefâ bana vefadan yeg gelür 
Kıymet-i derdi bilen ider mi dermân ile bahs 

Ben de yakdum meclis-i gamda bu gönlüm şem'ini 
Eyledüm tâ subha dek şem'-i şebistân ile bahs 

Ruhlarını bâg-arâ gördükde didüm misli yok 
Oldı mülzem itdügümde ben gülistân ile bahs 

Şi'r-i pür-sûzun görüp tahsîn ide Husrev dahi 
Ey Muhibbî eyle şimdengirü Selmân ile bahs

---

GAZEL
Sakın aldanma cihâna olmasun sende gurûr 
Ne kadar devlet bulursan kendözüni eyle mûr 

Her ne denlü derd ü mihnet kim gele eyle kabûl 
Hîç işitmedün mi kim dünyâ degül cây-ı sürûr 

Eyleme kibr ü hased merdûd olan şeytâna bak 
Zühdüne tayanma gel gör noldı Bel'âm-ı Ba'ûr 

Sabr kıl kim sabr ile dirler koruk helvâ olur 
Gitmesün hergiz dilünden zikrün olsun yâ sabûr 

Çirk-i dünyâ ile olmışdur mülevves bu gönül 
Cehd kıl tevhîdile anun yirine tola nûr 

Tâc ü taht ü zûr-ı bâzûya Muhibbi bakma gel 
Hîç bilür misün ki şimdi kandedür Behrâm-ı Gûr