GAZEL
Dil-i zârı haste kıldı ne yaman nezâredir bu 
Şeb-i gemda koydu hâlin ne siyeh sitâredir bu 

Açılub gül-i terinden mey içerdi sâgaından 
Ele al ki hançerinden dil-i pare paredir bu 

O periyi âh-i şeb-gîr ede câmehâba teshîr 
Olunur mu lûtfu ta’bîr ne hoş istiharedir bu 

Felekâ dokuz sefînen gümeder habâbveş dil 
Hazer eyle cünbişinden yem-i bikenâredir bu 

Der imiş görüp ol âfet bu tahammülüm cefâya 
Dil-i Nâilî değildir kopa seng-i hâredir bu 

---

GAZEL
Şarâb-ı nâb götürdükçe nîm-i hâb sana 
Tutar elinde kadeh mâh ü âftâb sana 

Cihanı etmeğe bir lahzada harâb sana 
Yeter o nergis-i mahmur ü nîm-i hâb sana 

Hazer gururdan ey âftâb-ı behçet kim 
Zaman ola gele her zerreden hicâb sana 

Yeter harâbi-yi rindâna bir nigeh sâkî 
Giran gelürse eğer câm-ı pür şarâb sana 

Düşerdi manzara-i çârtâk-ı nahvetten 
Bu hüsn ile nazar etseydi âftâb sana 

Nedir bu feyz-i sirayet ki sakiyâ vermiş 
Lebin şarâba letafet şarâb nâb sana 

Selâm-ı Nâili-yî zârdan mı incindin 
Nedendir ey ham-ı ebru bu piç ü tâb sana

GAZEL
Hikmet ki derd-i aşkı îlâc-ı dil eylemiş 
Kâfûr-u hüsnü şûle mizâc-ı dil eylemiş 

Sermâye-dâd-ı kâle-fürûşân-ı hüsn ü nâz 
Bâzâr-ı aşkı germ-i revâc-ı dil eylemiş 

Mînâdan olsa tâk ü revâkı aceb midir 
Gerdûn ki bunca kesr-i zücâc-ı dil eylemiş 

Reşk âgeh-i sun' cevherî-i kârgâh-ı aşk 
Ol dürr-ü pâki zîver-i tâc ü dil eylemiş 

Ey Nâilî fürûğdih-i âlem-i vücûd 
Kandîl-i âfitâbı sirâc-ı dil eylemiş

---

GAZEL
Hevâyı ışka uyup kuy-ı yâre dek giderüz
Nesîm-i subha refîküz bahâre dek giderüz

Pelas-pâre-i rindî be-dûş ü kâse be-kef
Zekât-ı mey virilür bir diyâre dek giderüz

Tarîk-i fâkada hem-kefş olup Senâî’ye
Cenâb-ı Külhânî-i Lâyhâre dek giderüz

Verüp tezelzül-i Mansûrı sâk-ı arşa temâm
Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâre dek giderüz

Ederse kand-ı lebün hâtır-ı mezâka hutûr
Diyâr-ı Mısra değül Kandehâre dek giderüz

Felek girerse kef-i Nâ’ilîye dâmânun
Senünle mahkeme-i Girdgâre dek giderüz