NÂİLÎ GÜLDESTESİ
Dil-i zârı haste kıldı ne yaman nezâredir bu Şeb-i gemda koydu hâlin ne siyeh sitâredir bu Açılub gül-i terinden mey içerdi sâgaından Ele al ki hançerinden dil-i pare paredir bu O periyi âh-i şeb-gîr ede câmehâba teshîr Olunur mu lûtfu ta’bîr ne hoş istiharedir bu Felekâ dokuz sefînen gümeder habâbveş dil Hazer eyle cünbişinden yem-i bikenâredir bu Der imiş görüp ol âfet bu tahammülüm cefâya Dil-i Nâilî değildir kopa seng-i hâredir bu GAZEL Şarâb-ı nâb götürdükçe nîm-i hâb sana Tutar elinde kadeh mâh ü âftâb sana Cihanı etmeğe bir lahzada harâb sana Yeter o nergis-i mahmur ü nîm-i hâb sana Hazer gururdan ey âftâb-ı behçet kim Zaman ola gele her zerreden hicâb sana Yeter harâbi-yi rindâna bir nigeh sâkî Giran gelürse eğer câm-ı pür şarâb sana Düşerdi manzara-i çârtâk-ı nahvetten Bu hüsn ile nazar etseydi âftâb sana Nedir bu feyz-i sirayet ki sakiyâ vermiş Lebin şarâba letafet şarâb nâb sana Selâm-ı Nâili-yî zârdan mı incindin Nedendir ey ham-ı ebru bu piç ü tâb sana | Hikmet ki derd-i aşkı îlâc-ı dil eylemiş Kâfûr-u hüsnü şûle mizâc-ı dil eylemiş Sermâye-dâd-ı kâle-fürûşân-ı hüsn ü nâz Bâzâr-ı aşkı germ-i revâc-ı dil eylemiş Mînâdan olsa tâk ü revâkı aceb midir Gerdûn ki bunca kesr-i zücâc-ı dil eylemiş Reşk âgeh-i sun' cevherî-i kârgâh-ı aşk Ol dürr-ü pâki zîver-i tâc ü dil eylemiş Ey Nâilî fürûğdih-i âlem-i vücûd Kandîl-i âfitâbı sirâc-ı dil eylemiş GAZEL Hevâyı ışka uyup kuy-ı yâre dek giderüz Nesîm-i subha refîküz bahâre dek giderüz Pelas-pâre-i rindî be-dûş ü kâse be-kef Zekât-ı mey virilür bir diyâre dek giderüz Tarîk-i fâkada hem-kefş olup Senâî’ye Cenâb-ı Külhânî-i Lâyhâre dek giderüz Verüp tezelzül-i Mansûrı sâk-ı arşa temâm Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâre dek giderüz Ederse kand-ı lebün hâtır-ı mezâka hutûr Diyâr-ı Mısra değül Kandehâre dek giderüz Felek girerse kef-i Nâ’ilîye dâmânun Senünle mahkeme-i Girdgâre dek giderüz |