Norveçli yazar Bjørnstjerne Bjørnson 1832 yılında Kvikne’de doğmuş, 1910 yılında Paris’te ölmüştür. Bir papazın oğludur. Çocukluğunu Romsdal'da geçirdi; 1852'de Christiania'da (Oslo) liseyi bitirdi, üniversiteye girdi; orada İbsen, Jonas Lie ve Vinje ile karşılaştı. Kendini edebiyata vermek için öğrenimini bıraktı.

1854'ten 1856'ya kadar edebiyat ve tiyatro eleştirileri yazdı, 1856'da ilk eserini verdi: «Nasıl Şair Oldum». İki yıl sonra Mellem Slagene (Savaşlar Arasında) adlı piyesi çıktı. Asıl Kopenhag'da tanındı ve taşkın hayal gücü, anlatış ustalığı ve şiir dolu görüşleriyle ilgi çekti. Thrond ve Synnöve Solbakken (1857) adlı köy hikayeleriyle kendine has üslûbu buldu. Bundan sonra, İskandinavların tarih ve destan hikâyelerinin (sağas) kahramanları ile zamanının köylüleri arasında ilgiler bulmaya çalıştı.

Ole Buli, Björnson'u, 1857'de Bergen tiyatrosunda İbsen'in yerine rejisör olarak çağırdı. Ama yazar, sol eğilimli liberal partinin taraftarı olarak seçimlere katılmak için başkente döndü. Sanata ve tarihe vurgun olan Björnson, 1859'da İtalya, Fransa ve Almanya'ya gitti; 1863'ten önce Norveç'e dönmedi. Bu yıllarda, eski Norveç tarihinden esinlenen Kong Sverre'i (Kral Sverre) 1861 büyük trilojisi Sigurd Slembe'yi (Piç Slembe) 1862, Bergliot'u, Goethe ve Grundtvig'in etkisi altında kaleme aldığı Olav Trygvasson adlı tarihi baladları yazdı.

Yurda dönüşünde, lirik dramı Maria Stuart i. Skottland'ı (Mary Stuart iskoçya'da) 1864 yayımladı; De Nygifte'yi (Yeni Evliler) 1865 bitirdi ve çalışmalarını tiyatro ile siyaset hayatı arasında sürdürdü.

1870'te baladlar, folklor şarkıları, lirizmin ve yurtseverlik coşkunluğunun şaheseri sayılan marşları (Norveç milli marşı bunlar arasındadır), Digte og Sange (Şiirler ve Şarkılar) adıyla yayımladı. Ardından, tarihi bir hikâye olan Sigurd Jorsalfar (Haçlı Sigurd) 1872, Brudeslatten (Düğün Dansı) 1873 ile son köylü hikâyeleri derlemesi çıktı. Yeniden yabancı ülkelere giden yazar, tiyatro alanında dünya çapında başarılı En Fallit (Bir İflâs) 1875 ve Christinia'da skandal yarattığı için otuz yıl yasaklanacak olan Redaktören (Yazar) adlı eserleri yayımladı.

Rydberg'i, Georg Brandes'i, Darwin'i okuyarak dini bir buhranla kiliseden uzaklaştı ve Wergeland'a yaklaştı. Kongen (Kral) 1877 adlı piyesi ve Magnhild (1877) adlı hikâyesinde ilerleme ve özgürlüğü övdü. Bu yeni yönünü yansıtan eserleri arasında Det Ny System (Yeni Sistem) 1879, büyük bir toplum trajedisi olan Over Aevne (insan Güçlerinin üstünde) 1883-1895, alaycı bir komedi olan Geografi og Kjaerlinghed (Coğrafya ve Aşk) 1885 ile Pa Guds Veje (Tanrı Yolunda) 1889 romanı yer alır.

İsveç'e karşı Norveç görüşünü belirten anlaşmazlıkta ya birliğin köklü bir ıslahını veya feshini istedi. 1898'de Paul Lange og Tora Parsberg (P.L. ile T.P.) ile ardından Laboremus (Çalışalım) 1901 adlı dramlarını yayınladı. 1903'te Nobel ödülünü kazandı. Sonra Mary (1906) ve son şaheseri sayılan Naar Den Ny Vin Blomstrer (Yeni Şarap Olduğu Zaman) 1909 dramlarını verdi. Bir Paris gezisinde öldü. Cenazesi, Norveç'te milli törenle kaldırıldı.

Björnson, ülkesinin düşünce alanındaki bütün çatışmalarına katıldı ve İbsen ile birlikte önemli rol oynadı. Şiirleriyle oyunları 1850'den önce başlayan milli romantik akımı sürdürdü ve güçlendirdi. Norveç'in İsveç'ten ayrılmasını gerçekleştiren milli hareketin en önemli kişilerinden biri oldu.