a.  Ünlem bildiren (sevinç, acı, kızgınlık, korku, şaşkınlık gibi duyguları anlatan) cümlelerin sonuna konur:

 

Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

 

İçinde ünlemli sözler bulunan cümleler, bütün olarak ünlem bildirmiyorsa, o sözlerden sonra da cümle sonunda da ünlem işareti kullanılmaz:

 

Nihayet, "Çık" diyor. Niçin bu yabancılık ve bu lüzumundan fazla sertlik? (Reşat Nuri Güntekin)

 

b.  Seslenmelerden sonra konur:

 

Değerli izleyiciler!

 

c.  Bir sözcüğe ya da cümleye küçümseme, alay anlamı katmak istenirse, ilgili sözcükten sonra ayraç içine alınarak konur:

 

Onun ne kadar iyi (!) olduğunu biliyoruz.

 

Uzun cümlelerde, aynı türden duyguları belirten cümleciklerin her birinden sonra ünlem işareti konmasına gerek yoktur. Bu durumlarda ünlem işareti cümlenin sonuna konur: